Sevgili günlük

Bu sefer bambaşka bir post olsun istedim. Hep hayat dersleri, motive edici şeyler yazıyorum ama şimdi size eğlence hazırlıyorum. Beyzacığınız geçen gece oturup ilk günlüğünü eline aldı baştan sona kadar okudu. Okadar güldü ki herkes gülsün istedi :) 

Bu arada baya uzun olacak haberiniz olsun.

Lütfen saçmalıklarımla dalga geçmeyin, garip bir çocukmuşum napalım Allah böyle yaratmış :)  

Bana ilk günlüğümü Nur'um hediye etmişti, 2004 de felan verdi herhalde. Ama annem 2005e kadar içine yazmama izin vermedi (el yazım berbattı o zamanlar). Bu yazılar 8-10 yaş arasında yazılmıştır. 

Her satırın sonundaki noktalara dikkat :) 

"5 Temmuz Salı 2005

Bügün güzel bir.

Gönödu çünkü bügün. 

Arkadaşım geldi vede.

Çok güzel oynadık ve. 

Sonra bebeyi kuçakladım. 

Sonra Annem Sevilay.

Ablamı almaya gitmişdi. 

Sonra Beşir Kemal aldı. 

Sonra bebye bakdım. 

Sonra meyve yedik. 

Sonrada yatık."

"Bismillahirrahmanirrahim. 

Pazar 13 Kasım 2005 

Allahım nolur yarınki ders zor olmasın nolur Allahım nolur Amin. Nolur Allahım dualarım kabul olur." 

8 yaşındaki çocuğu böylesine korkutan "öğretmen" sana hakkımı helal etmiyorum! Sana öğretmenlik diplomasını veren yetkilileri de kınıyorum!

Bu sanırım Eylül 2006 tarihine ait 

"Şimdi yine ingilteredeyim ve 5. Sınıfa gidiyorum yani günlük ben çok büyüdüm. Artık bir kursa gidiyorum 1 günlüğüne kalıyorum çünkü annem ve babamı ve kardeşimi özlüyorum. 1 gün sonra bayram ve ben çok heycanlıyım çünkü hem arkadaşım bana gelecek ve hem ben gidecem." 

Buda nasıl bir mantıksa, günlüğümden özür dilemişim. 

"16 Ekim 2007

Sevgili günlük, 

Sana bazı irenç şeyler çizmiş olabilirim ama nolur beni afet. Çok ama çok özür dilerim, ama artık sana güzelçe yazacam. Başka bir tane aldım diye seni unutmamalıydım. Sana yazabildim günleri yazarım merak etme ve çizdim resimleri silip güzel şeyler yazarım. 2 tane günlüğüm olduğuna göre ikinizide kullananbilirim. Lütfen beni afet."

Buna gerçekten çok güldüm. 

"Salı 4 Aralık 2007 

(Çoook özel) 

Sevgili günlük, 

Sence erkek arkadaşın olması doğrumu? Benim yok ama sana çok sormak istiyorum erkek arkadaşın olması yanlışmı? Sen hayır diyeceksin ama BENİM HİÇ ERKEK ARKADAŞIM OLMADI ÇIKTIĞIM. Erkek arkadaş olmasında bişey yok ama ben HİÇ istemiyorum.

Neyse sonra yine yazarım." 

Sanırım bu aralar sınıfta herkesin sevgilisi vardı. Ve bana kızıl bir çocuk aşkını itiraf etmişti bende ona vurmuştum, o zamandan kalma bu yazı. 

Sıradaki yazı 11 yaşındayken yazılmış. Burda High School 11 yaşında başlıyor. 

"27.08.2008

Sevgili günlük, 

Hayat çok garip biliyormusun? 

Herşey üstüne üstüne gelir, sadece o değil bide su gibi geçip gider. Sanki daha dün doğmuşdum. Okadar çabuk geçip gitmiş baksana şimdi.. Genç kız olmuş liseye gidiyor. Sadece o deyil sanki daha dün dayımın düyünüydü ama bu mümkün bile deyil. Nedenmi? Çünkü şimdi ingilteredeyiz yani kısaca UK şurdaki uçağın içinde olup keşke geri gitsem memleketim Türkiyeye. Acaba canımdan çok sevdiğim ailem napıyor şimdi? Şu andaki akan göz yaşlarım onları özlediğim için ama hayatta 3 şey var önemli olan-: aile, sevgi ve arkadaşlık. Neyseki 1 arkadaşım var kötü günümde yanımda olan mutlu günümde bir kat daha sevinç katan. ESRA küçüklüğümüzden birbirimizi tanıyoruz ve büyüyünce hayallerimiz var." 

(Yukarıda görülen ben ve Esra, yıl 2008) 

Görüldüğü gibi ben hep Türkiyeye hasret kalan bir kızmışım. Şimdi okurken baya güldüm ama bir yandanda hüzünlendim. Çok saf bir çocukmuşum, ve sanırım fazla arkadaşım olmadı büyürken. En büyük sebebi yabancı olmamdan kaynaklanıyor, pek kimse arasına almak istemezdi beni. Ve bence bu bir çocuk için eziyettir, travmadır, psikolojisini bozar. Irkçılığı çocuklarına aşılayan ailelerden tiksiniyorum! 

Bir kaç yazıda şişko olmamdan bahsetmişim(ve bunlar biraz özel benim için ondan yazıları paylaşmak istemedim), 10 yaşındaki çocuğa "şişkosun, göbeklisin" diyen teyzelerede ayrıca yazıklar olsun. Çocuklar sizin hayalinizdeki ideal kız gibi görünmedikleri için kınamak nedir ya? Yok efendim "kaşların kalın, bıyığın var, çok tombişsin, sivilcen var." Bunları söylerken iki defa düşünün, bir çocuğun özgüvenini zedeliyorsunuz! 

Neyse bukadar negatiflik yeter :) 

Bundan sonraki günlüklerimde ingilizce yazılmış ve yaz dönemlerinde yazmışım türkiye tatilimi anlatmışım. 17 yaşından sonraki günlüklerimi asla kimseyle paylaşmayı düşünmüyorum ama belki 25-26 yaşına geldiğimde kitap halinde bastırırım kim bilir :) 

Kalın sağlıcakla güzel insanlar. 

Can bildiğim Allah'a emanetsiniz.. 

(SINAVLARIMA SON İKİ HAFTA KALDI NOLUR NOLUR DUA EDİN)