23 Nisan 2003

23 Nisan, neşeyle doluyor insan!  

Ingiltere'de büyüdüğüm için hayatımda bir defa 23 Nisanı kutladım. Oda 23 Nisan 2003 deydi, Istanbul da İhlas Marmara Anaokuluna gidiyordum. Bayramdan önceki gece çok heyecanlıydım, çok sevinçliydim, çünkü bir aydır provalar yapıyorduk ve kıyafetlerimizi diktirmiştik! 

Herşeyi tam net hatırlayamıyorum malesef, Ingiltere'ye geldikten sonra çoğu şeyi unuttum. Ama yanlış değilsem sanırım "Üsküdar'a gideriken" şarkısına dans etmiştik. Hepimizin bir eşi vardı. Benimde eşim Ahmet diye bir çocuktu, çocuğun yüzünü hatırlamıyorum ama ismini hatırlıyorum. Ilginç. 

Hatta sizinle komik bir sır paylaşmak istiyorum bu çocuk hakkında; Ahmet sınıfdaki en sevilmeyen çocuktu çünkü kendisi çok şımartılmıştı. Ama ozamanların en iyi Faber Castel boyama setine sahipti, sınıfta başka kimsede bulunmayan kocaman bir kırtasiye setiydi. Bende sırf onun boyalarını kullanmak için onun arkadaşı olmuştum, sınıftaki tek arkadaşıydım hatta. Hep yanına otururdum, öğle yemeğini birlikte yerdik, birlikte oynardık. Öğretmenimiz yoklama yaparken "Beyza Aşık" ismini okuduklarında muhakkak bir kişi "kime aşık" derdi, ve illa ki bir başka çocukta "Ahmet'e" derdi. Bende her defasında ağlardım, çünkü çocukken aşkın utanılmasını gerektiren bişey olduğunu sanardım.

Annem bayram sabahı saçıma çok güzel topuz yapmıştı, ipekden yapılmış kısa yeşil bir eteğin üstüne beyaz bir gömlek giymiştim, vede en heyecanlı yeri geliyor.. Ruj sürmüştüm! Hayatımda ki ilk makyaj deneyemim 6 yaşında sürdüğüm kırmızı rujdu. Ozamanlar benim için çok büyük bir olaydı, kendimi artık büyük bir insan olarak hissediyordum, artık çocuk olmadığımı sanıyordum.

Bir elimizde Türkiyemin bayrağı diğer elimizde Atatürkün resminin olduğu "Atam izindeyiz" bayrağı ile tüm İhlas Marmara Evleri 2.sempti gezmiştik. 

Keşke ozamandan kalma bir resim olsada paylaşsam.. Ama malesef yok. 

Ingiltere'ye geldikten sonra hep çok üzülürdüm 23 Nisanı kutlayamadığım için. Televizyona bakardım Türkiyede çocuklar ne yapıyor diye. Gerçekten çok heves ediyordum, ve çocukken hasret kaldığım bir gündü. 

Herşeye rağmen beni hep mutlu etmek için çabalayan bir Annem ve Babam vardı. Çok şükür bin şükür. Allah sizden razı olsun, hakkınızı helal edin. Beni Türk kültürüyle büyüttünüz, vatan sevgisini öğrettiniz, İslamı öğrettiniz... Cennetin en güzel yerini hakediyorsunuz. 

Tüm çocukların 23 Nisanı kutlu olsun! Çocuklar üzülmesin, hep mutlu olsun! 

Allah'a emanetsiniz güzel insanlar..