Barbie Bebekler

Küçükken en sevdiğim oyuncaklarım Barbie bebeklerimdi. Bir sürü aldırırdım, ve hala saklarım. Hepside hala çok iyi durumda saçları yumuşacık, elbiseleri yırtılmamış. Çocuklar evimize geldiğindede onlara vermiyorum, benim için çok özeller. Hatıra olarak saklamayı düşünüyorum. 

    En sevdiğim bebeklerim bunlardı :) 

Peki neden Barbie bebekler hakkında yazı yazıyorum? 

Haftaya inşaAllah Mersine gidiyorum, aileme kavuşacağım. Benim bir sürü küçük kuzenim var, onlara hediye almak için annemle dışarı çıktık geçen gün. Girdik bir mağzaya, annem direk oyuncaklara Barbie bebeklere gitti. "Şundan alsakmı" diye sordu bana. Bende bir müddet düşündüm, hayır dedim. 

Pedagog değilim, çoçuk gelişimide okumadım, ama şu diyeceklerimin doğru olduğundan hiç şüphem yok. 

Barbie bebekler mükemmeldir. İnsanlardan daha mükemmeller, kusursuzlar. Muhteşem ince bacakları, incecik belleri, mas mavi gözleri, yumuşacık uzun saçları, mükemmel küçük burunları. Yüzlerinde hiç leke veya ben yok. Ha bide dişleri bembeyaz. Şimdi biz bunu bir çocuğa versek, çocukda kız olmanın Barbie bebek gibi görünmekten ibaret olduğuna inansa? Yada, Barbie bebek gibi görünmediği için kendi görünüşünü beğenmezse? Bu bir çocuğun psikolojisini bozmazmı? 

Ben 7 yaşındayken Barbielerimin beline bakıp derdimki "Ya ben niye şişkoyum, benim niye belim bukadar ince değil?" Küçücük kız dış görünüşünü düşünmemeli. O yaşta dış görünüşünü umursamamalı. Yanlış, çok yanlış. Ben yıllarca kaşlarımın Barbie ninki gibi olsun istedim, Barbie gibi uzun saçlarım olsun istedim. 

Her çocuk özeldir, ve her çocuk kendisini sevmeli. Piyasadaki mükemmel barbie ler gibi olmak istememeli. Özgüveni olmalı çocukların, kendilerine güvensinler, kendileriyle mutlu olsunlar. Çocuk Şişko olsun, kara olsun, benleri olsun, saçı kısa olsun, nolursa olsun o bir çocuk. Ki zaten, dış görünüş asla önemli olmamalı. Asıl güzellik kalptedir. Gönlü güzel olmayanın yüzü güzel olsa ne yazar? 

Çocuklara güzel görünmeyi değil, güzel yürekli olmayı öğretmeliyiz. 

"Beyzaaa bir barbie den nasıl buralara geldin" demeyin. Okudum, Amerikada bunun araştırması yapılmış ve halada yapılıyor. Psikologlar kendileri söylüyor Barbie bebekler çocukların gelişimi için iyi değildir, özgüvenlerini zeddeliyor. 

Sonuç olarak Barbie bebekleri almadık. Onun yerine boyama kitapları, kalemler, pastel boyalar vs aldık. Çocuklar hayal dünyalarını geliştirsin, sanatsal ruhlarıyla tanışsınlar. Belkide bu sayede kendilerinde yeni bir yetenek keşfedecekler, kim bilir? 

"Beyza sende Barbie lerle büyüdün senin psikolojin bozukmu?" Derseniz.. Hayır psikolojim bozuk değil. Ben çocukken güzelliğin kalpte olduğunu biliyordum. Duygusal bir çocuktum, ve halada duygusal bir insanım. Ama, zaman zaman keşke bu barbie gibi olsaydım dediğimi hatırlıyorum. Ve kızların kendilerini bir HAYAL ÜRÜNÜ OLAN BARBIE BEBEKLE kıyaslamasını saçma buluyorum. 

Bir gün kızım olursa elbette barbie bebek alırım, ama küçük yaşta değil. 8-9 yaşlarında olabilir, ona dış görünüşün önemli olmadığını ve bu Barbie lerin sadece hayal ürünü olduğunu anlattığımda idrak edebileceğini düşündüğümde ona Barbie veririm. O yaşa kadar boyama kalemleriyle duvarı boyasınlar hiç umrumda değil :) "Büyük konuşma anne olunca anlarsın" demeyin, elbette anne olunca anlarım ama şu an böyle düşünüyorum buna inanıyorum. 

Can bildiğim Allah'a emanetsiniz güzel insanlar...