Yolun neresindeyim?
Merhabalar...
Yaklasik uc aydir yazamadigim icin oncellikle ozur dilemek istiyorum, Hukuk fakultesi bekledigimdende zormus.
Nerden baslayacagimi bilemiyorum acikcasi, yazmak istedigim, anlatmak istedigim cok sey var.
Universiteye olan bakis acimdan baslamaliyim belkide.
Universiteyi seviyorum.
Her acidan.
Fakultem cok zor, baya kitap okumak zorundayim, vaktimin cogu kutuphanede geciyor. Ama, bundan huzursuz degilim. Bu zorluga bayiliyorum diyebilirim, gecen yil Biyolojide bir konuda zorlandigimda birakirdim ders calismayi.
Ama, Hukukda boyle degil. Ilk bir ay boyunca Sozlesme Hukukunda cok zorlandim, sonrada bu konu ile alakali bir yazi yazmam gerekti (Ingilterede vize ve final diye birsey yoktur. Fakulteden fakulteye degisen imtihan sistemi var. Benim fakultemde her ders icin 2000 kelimelik tez yaziyorsunuz, sonrada Ocakta yada Haziranda 2 saatlik sinava giriyorsunuz.) Sozlesme hukuku tezimi yazarken baya zorlandim, ama pes etmedim. Bir konu hakkinda 5 tane farkli kitap okudum (hukuk kitaplarida cok kalindir, biliyorsunuz), ve hic bikmadim.
Bir isi severek yaparsaniz hic bikmazsiniz, hic calismazsiniz, hergun sizin ici yeni bir heyecandir.
Sinifimda Liverpoollu az kisi var, cogu arkadaslarim sehir disindan, Liverpoollu bir tek ben varim ve ne zaman tartissak Liverpoolu asiri derecede savundugumu farkettim...Buda herhalde burayi nekadar onemsedigimi gosteriyor.
Hatta, ilk gun bir arkadasim "Beyza, nerelisin?" diye sordu. Bende direk, "Liverpoolluyum" dedim. ---"Yok yani nerden geliyorsun?"
+"Liverpooldan. Burda buyudum"
-"Yahu, annen baban nereli hangi ulkeden? Ismin ingiliz degil, ve ustelik kapalisin"
+"Ha, Turkiye"
Neden Turkiye diye cevaplamadim ilk basta? Bende bilmiyorum. Icimden Liverpool demek geldi bir an.
Cok farkli hayatlar tanidim. Ve burda kalmanin bana nekadar faydali oldugunu bir kez daha anladim.
24 yasinda bir kizi olan, part-time calisan, ve ayni anda hukuk fakultesini okuyan bir anneyle tanistim.
20 yasinda 3 cocugu olan (birisi 4 yasinda, birisi 2, digeride 4 aylik) nisanli ve avukat olmak isteyen birisiyle tanistim.
47 yasinda evini matematik ogretmenligi yaparak gecindiren, Nijeryali, cok iyi bir Hristiyan, benim yasimda kizi olan bir amcayla tanistim. Kariyerini degistirmek istedigi icin bu yil 18 yasindakilerle okula basladi. Her ders onumde oturur, ve evet cok caliskan bir amcadir. (Beni her gordugunde Selamunaleykum der - gosterdigi saygiya hayran kaldim)
27 yasinda eskiden insaat isciligi yapan, ama Orta Doguya huzur getirmek isteyen birisiyle tanistim. Evet, bu kisi insaat isciligini birakip 1 yil emek verip universiteyi kazandi. Ve tabikide, universiteye sirf evden uzaklasmak icin ve partilere gitmek icin gelen 18 yasindakilerle de tanistim - ama onlar pek umrumda degil.
Ben?
19 yasinda herseyi sorgulayan bir kizim. Ve ne yapmak istedigimi tam cozemedim.
Gecen hafta bir dava tezim vardi. Tezimin konusu uyusuturucu bagimlisi bir ablanin satin aldigi uyusturucu yuzunden hayatini kaybeden 16 yasinda bir kizin davasiydi. Ablasi ambulansi aramanin yerine kardesini yanliz birakti. Ve benim burdaki gorevim neydi? Ablayi korumak.
Koruyamadim. Cok kotu bir tez yazdim. Anladimki, istesemde dogru olmayan bir seyi savunamam. Yapamiyorum, karakterime uymuyor. Buyuk ihtimalle cok fakir bir avukat olacam, ama serefli ve onurlu bir avukat olmayi tercih ederim acikcasi.
Ve sunuda anladimki, benim yasimdaki cogu kisi bu fakulteyi sirf parasi icin okuyor. Kimse yardimci olmaktan bahsetmiyor, insanliktan bahsetmiyor. Herkes paradan bahsediyor. Cok uzucu. Boyle hukukcular yuzunden adaletsiz bir dunyada yasiyoruz bence.
Umarim ben farkli olabilirim.
Bu 3 ay bana cok sey ogretti. En onemliside su: sevdiginiz isi yapin.
Hayatiniz sizin hayatiniz, siz yasayacaksiniz.
Kendi hayatinizi kendiniz belirleyin, kimsenin soz sahibi olmasina izin vermeyin - ana baba rizasi elbette onemlidir, ama onlarin disinda kimsenin size ne yapmaniz gerektigini soylemelerine izin vermeyin. Ben bu fakulteye baslamadan once herkesden ayni seyi duydum: 'aaa hukukmu okuyacaksin? yani yalanci olacaksin' yada 'cok kitap okuman lazim, bikacaksin' tabi bide 'doktor ol kizim daha cok kazaniyorlar'
1) evet hukuk okuyacam, ama yalanci olmayacam
2) evet cok kitap okuyorum, ama bikmiyorum
3) doktorlar belki bir insanin hayatini kurtarabilirler ama bende birgun bir kizin masum babasi hapise girmesin diye savasacam, bir masum anne cocugunu kaybetmesin diye savasacam, bir masum kizin sesi ve umudu olacam. doktor kadar para kazanamasamda, insanlarin yuregini ve dualarini kazanacam. ve bu bana yeter.
:)
Can bildigim Allah'a emanetsiniz guzel insanlar..
Yaklasik uc aydir yazamadigim icin oncellikle ozur dilemek istiyorum, Hukuk fakultesi bekledigimdende zormus.
Nerden baslayacagimi bilemiyorum acikcasi, yazmak istedigim, anlatmak istedigim cok sey var.
Universiteye olan bakis acimdan baslamaliyim belkide.
Universiteyi seviyorum.
Her acidan.
Fakultem cok zor, baya kitap okumak zorundayim, vaktimin cogu kutuphanede geciyor. Ama, bundan huzursuz degilim. Bu zorluga bayiliyorum diyebilirim, gecen yil Biyolojide bir konuda zorlandigimda birakirdim ders calismayi.
Ama, Hukukda boyle degil. Ilk bir ay boyunca Sozlesme Hukukunda cok zorlandim, sonrada bu konu ile alakali bir yazi yazmam gerekti (Ingilterede vize ve final diye birsey yoktur. Fakulteden fakulteye degisen imtihan sistemi var. Benim fakultemde her ders icin 2000 kelimelik tez yaziyorsunuz, sonrada Ocakta yada Haziranda 2 saatlik sinava giriyorsunuz.) Sozlesme hukuku tezimi yazarken baya zorlandim, ama pes etmedim. Bir konu hakkinda 5 tane farkli kitap okudum (hukuk kitaplarida cok kalindir, biliyorsunuz), ve hic bikmadim.
Bir isi severek yaparsaniz hic bikmazsiniz, hic calismazsiniz, hergun sizin ici yeni bir heyecandir.
Sinifimda Liverpoollu az kisi var, cogu arkadaslarim sehir disindan, Liverpoollu bir tek ben varim ve ne zaman tartissak Liverpoolu asiri derecede savundugumu farkettim...Buda herhalde burayi nekadar onemsedigimi gosteriyor.
Hatta, ilk gun bir arkadasim "Beyza, nerelisin?" diye sordu. Bende direk, "Liverpoolluyum" dedim. ---"Yok yani nerden geliyorsun?"
+"Liverpooldan. Burda buyudum"
-"Yahu, annen baban nereli hangi ulkeden? Ismin ingiliz degil, ve ustelik kapalisin"
+"Ha, Turkiye"
Neden Turkiye diye cevaplamadim ilk basta? Bende bilmiyorum. Icimden Liverpool demek geldi bir an.
Cok farkli hayatlar tanidim. Ve burda kalmanin bana nekadar faydali oldugunu bir kez daha anladim.
24 yasinda bir kizi olan, part-time calisan, ve ayni anda hukuk fakultesini okuyan bir anneyle tanistim.
20 yasinda 3 cocugu olan (birisi 4 yasinda, birisi 2, digeride 4 aylik) nisanli ve avukat olmak isteyen birisiyle tanistim.
47 yasinda evini matematik ogretmenligi yaparak gecindiren, Nijeryali, cok iyi bir Hristiyan, benim yasimda kizi olan bir amcayla tanistim. Kariyerini degistirmek istedigi icin bu yil 18 yasindakilerle okula basladi. Her ders onumde oturur, ve evet cok caliskan bir amcadir. (Beni her gordugunde Selamunaleykum der - gosterdigi saygiya hayran kaldim)
27 yasinda eskiden insaat isciligi yapan, ama Orta Doguya huzur getirmek isteyen birisiyle tanistim. Evet, bu kisi insaat isciligini birakip 1 yil emek verip universiteyi kazandi. Ve tabikide, universiteye sirf evden uzaklasmak icin ve partilere gitmek icin gelen 18 yasindakilerle de tanistim - ama onlar pek umrumda degil.
Ben?
19 yasinda herseyi sorgulayan bir kizim. Ve ne yapmak istedigimi tam cozemedim.
Gecen hafta bir dava tezim vardi. Tezimin konusu uyusuturucu bagimlisi bir ablanin satin aldigi uyusturucu yuzunden hayatini kaybeden 16 yasinda bir kizin davasiydi. Ablasi ambulansi aramanin yerine kardesini yanliz birakti. Ve benim burdaki gorevim neydi? Ablayi korumak.
Koruyamadim. Cok kotu bir tez yazdim. Anladimki, istesemde dogru olmayan bir seyi savunamam. Yapamiyorum, karakterime uymuyor. Buyuk ihtimalle cok fakir bir avukat olacam, ama serefli ve onurlu bir avukat olmayi tercih ederim acikcasi.
Ve sunuda anladimki, benim yasimdaki cogu kisi bu fakulteyi sirf parasi icin okuyor. Kimse yardimci olmaktan bahsetmiyor, insanliktan bahsetmiyor. Herkes paradan bahsediyor. Cok uzucu. Boyle hukukcular yuzunden adaletsiz bir dunyada yasiyoruz bence.
Umarim ben farkli olabilirim.
Bu 3 ay bana cok sey ogretti. En onemliside su: sevdiginiz isi yapin.
Hayatiniz sizin hayatiniz, siz yasayacaksiniz.
Kendi hayatinizi kendiniz belirleyin, kimsenin soz sahibi olmasina izin vermeyin - ana baba rizasi elbette onemlidir, ama onlarin disinda kimsenin size ne yapmaniz gerektigini soylemelerine izin vermeyin. Ben bu fakulteye baslamadan once herkesden ayni seyi duydum: 'aaa hukukmu okuyacaksin? yani yalanci olacaksin' yada 'cok kitap okuman lazim, bikacaksin' tabi bide 'doktor ol kizim daha cok kazaniyorlar'
1) evet hukuk okuyacam, ama yalanci olmayacam
2) evet cok kitap okuyorum, ama bikmiyorum
3) doktorlar belki bir insanin hayatini kurtarabilirler ama bende birgun bir kizin masum babasi hapise girmesin diye savasacam, bir masum anne cocugunu kaybetmesin diye savasacam, bir masum kizin sesi ve umudu olacam. doktor kadar para kazanamasamda, insanlarin yuregini ve dualarini kazanacam. ve bu bana yeter.
:)
Can bildigim Allah'a emanetsiniz guzel insanlar..
Yorumlar
Yorum Gönder
Eleştiri, öneri, tavsiye ve genel yorumlarınızı bekliyorum : )
-Beyza