En buyuk basari nedir?

Uzun zamandir ihmal ettigim blogum, yazmaya pek hakkim yok saniyorum.

Kalbimiz kirilinca yazariz ancak, cunku kalp kirikligi yalnizliga sebep olur, ve bu yalnizlikla icimizdekileri kelimelerle bir kagida dokeriz.
Neyse, olsun, bizim kalbimiz kirilsin. Kirilsinda satirlar yazalim, baskalari okusun ders alsin, onlarin kalbi kirilmasin.
Her yazarin amacida bu degilmi zaten?

En buyuk basari nedir diye dusunurken, acaba bir yil once ki Beyza ne der diye dusundum? Herhalde maddi acidan dusunurdu, okul derdi, puan derdi, iyi bir dereceyle mezun olmak derdi. Huzur derdi, iyi bir meslek, iyi bir amac vs vs vs.

Ve bu dusuncem cok degisti.
Universite insani cok degistirirmis.

Size buyuk bir sir vereyim; universitede edindiginiz "arkadaslar" sizin gercek arkadasiniz degildir. Asla da olmayacaklar. Siz hepiniz birbirinize rakipsiniz. Hangi meslek olursa olsun, hangi sektorde olursa olsun. Siz birbirinizle yarisiyorsunuz, ve emin olunki bu yuzden fakulteden hic kimseyle gercek arkadas yada dost olamazsiniz. Bunu zor yoldan ogrendim. Ama ogrendim. Iyi kide zor yoldan ogrenmisim, ogrenmeseydim yazip anlatamazdim.

Eski yazilarimi okudumda, cok yumusak kalpliymisim. Asiri affedici, asiri iyimsermisim. Ama insanlar bu tarafimi hic haketmiyormus. Bende cizgi cektim, kalbimi mi kirdilar? Hakkima mi girdiler? Gittiler mi? Ozaman cok basit, beni bir omur kaybettiniz. Geri gelsenizde, ozur dilesenizde yalvarsanizda yakarsanizda bidaha ayni olmam. Aslinda, dinimiz Islam bize affetmeyi ogretiyor, daima affedin diyor. Ama, bence eski nesillerdeki insanlar harbi insan olduklari icin onlari affetmek daha kolaydi, bizim nesil biraz garip. Affedilmeyi haketmiyor bizim neslimiz.

Neyse, universite insani degistirirmis diyordum. Evet, cok degistiriyor.
Bir bakimdan daha guclu olmayi ogreniyorsunuz, okadar sahte insanin arasinda oz ve durust kalmaya calisirken gucleniyorsunuz aslinda. Okadar nefretin arasinda iyimser olmaya calisiyorsunuz. Rakipleriniz olsada onlarin yuzune gulmeyi ogreniyorsunuz vs vs vs.

Ogrendimki, en buyuk basari mezuniyet degilmis. Fakulte degilmis. Meslek degilmis.

En buyuk basari; kalp kirmamakmis. Rahat vicdanmis. Insan olabilmekmis. Insanligin hakkini verebilmekmis.

Paran olsa, meslegin olsa, rutbeli olsan ama bir insani incitmis olsan okadar basarinin ne degeri kalir?

Yunus Emre'nin de dedigi gibi, "Meger ilim bir hic imis, illa edep illa edep!"

Ne mutlu insanlari kirmayipda yasayabilen canlara! Ne mutlu size! Azsiniz, ama varsiniz. Varsiniz biliyorum, cunku bende o nadir insanlardanim.

Can bildigim Allah'a emanetsiniz guzel insanlar..