Bir Iyilik: En Ozel Hikayem

Bu yaziyi yazip yazmamakta cok kararsiz kaldim. Uzun uzun dusundum, bu kadar ozel ve maneviyatli bir olayi bu platformda paylasmam ne kadar dogru diye. Once kendi vicdanima danistim, sonrada bu olayin basrolunde olan arkadasima danistim. Vicdanim her ne kadar birak sende kalsin desede, icimden bir ses paylasda insanlar ibret alsin dedi. Arkadasimda paylasmami istedi. O vakit, paylasiyorum.

Ben orta-okul ve lisemi ayni okulda okudum, 5 yil okudugum bu egitim seviyesinin ismi high school dur. En masum yillarimi bu donemde gecirdim, 11-16 yas arasini yani. Daha aklim tam oturmamisti, cogu seyin farkinda degildim. 

Ama bir seyden emindim, kalp kirmamaliydim ve daima iyi bir insan olmak icin cabalamaliydim.

Bunu ailemden ve okudugum hikayelerden  ogrenmistim.

High school’dayken sinifimizda bir cocuk vardi. Bu cocuga cok kotu davranirdi herkes, alay ederlerdi, hem kilolu oldugu icin hemde saf oldugu icin. Katolik’ti bu cocuk, yalnizdi, ve hic kimsenin bilmedigi karanlik gunler yasiyordu o kucuk yasinda. Okadar kotu olmustu ki, intihara karar vermisti. Benim cocuklugumdan beri dislanan insanlara karsi zayif bir noktam olmustur, kiyamiyordum, kalbim aciyordu. Bu cocuga arkadaslik etmistim zamaninda, ona iyi davranmaya ozen gostermistim. Intihar dusuncelerindeykende ona bunlari soylemistim, “Yasadigin her zor sey gececek, benimle ayni Rabb’e inanmiyorsun fakat bilki O’ndan umit kesilmez.” demistim.

16 yasinda mezun oldum, farkli bir okula gectim universiteye hazirlanmak icin.

Bu donemde sosyal medya hesaplarimida kapatmistim. Bundan dolayi, high schooldaki arkadaslarimla iletisimim kesildi.

Gecenlerde facebookda mesaj kutuma bir mesaj geldi.

Bu arkadasimdandi.

Mesajinda, yillar once ki yaptigim iyiliik ve arkadasligim icin tesekkur etti. Sonra da, zamaninda inanmasada, arastirdigi Islami kabul ettigini itiraf etti. Mezun olduktan sonra Muslumanlarin bukadar iyi olmasi onu okadar etkilemiski Islami arastirmis. Ve, baska bir Musluman arkadasimla birlikte Camiiye gidip sehadet getirmis. Musluman olmus. En guzel ismide secmis, Muhammed olmus.

Bu mesaji okudugumda cok duygusal oldum. Gozlerim doldu.

Bir iyilik sayesinde bir insan Musluman oldu. Karanlik zamaninda, tunelin sonundaki isigi gordu.

Bu olayda anlatmak istedigim sey; daima iyi davranin. Kimin ne cektigini bilemezsiniz, hic kimsenin derdini anlayamazsiniz. Kelimelerin ve davranislarin insanlarin ustundeki etkileri cok buyuktur. 

O arkadasimin sozleriyle bitirmek istiyorum bu yaziyi:

"Devam edin, asla vazgecmeyin. Allahin takdir-i diye bir sey vardir, imtihani vardir, ve bunlar size gore yazilmistir. Vazgecmeyin, Rabbinize guvenin."

Bir iyilik, bir insanin tum dunyasini degistirebilir.

Iyilikle kalin.

Can bildigim Allah’a emanetsiniz guzel insanlar..