Universitenin birinci yili
Simdi ben ikinci sinif olduguma gore, birinci siniflara ve universiteye daha baslamayanlara ogut ve tavsiyeler verebilirim demek oluyor.
Ilk once universitede okudugunuz bolume gercekten ilginiz olmasi lazim. Yoksa, basarili olamazsiniz. Yani, sinifi gecersiniz fakat bute kalma ihtimaliniz cok yuksek olur. Insan sevdigi birseyi yapinca motive oluyor, ve universitede kalin kalin kitaplar okuyorsunuz - bunlara ancak severseniz dayanabilirsiniz. Soyle bir ornek verebilirim;
Biz hukukun birinci sinifinda 79 kitap okuduk - sevmeseydim, istemeseydim, hayatta bir sayfasina bile tahammul edemezdim.
Idealleri olmali insanin, amaci, hayalleri. Cunku bunlar olmazsa basladiginizi bitirmeniz biraz zor olur. Bunalirsiniz, okudugunuzdan birsey anlayamazsiniz. Ben bazen kitap sayisindan korktugum icin yoruluyorum fakat hic bir zaman bikmiyorum cunku ogrenmek istiyorum, cunku bolumumu severek okuyorum.
Ikincisi, birinci sinif insanlari tanima senesidir. Bunu bir abim soylemistide ona kulak asmamistim, hakliymis. Birinci gunde edindiginiz arkadaslar birinci sinifin sonunda yaninizda bile olmuyor cogu zaman. Aslinda, universitede hakiki dost ve arkadas bulmakta biraz zordur cunku herkes aslinda birbirine rakip. Herkes ayni staja gitmeye calisiyor, yuksek puan almaya calisiyor, dereceye girmeye calisiyor. Boyle bir ortamda gercek arkadas bulmakta baya zordur. Siz siz olun, kimseye birinci sinifta baglanmayin guvenmeyin.
Ucuncusu, kendi sehrinde ve evinde okumanin rahatligini anlatamam. Deneyim kazanmak isteyen elbette baska sehirde gidip okusun, herkes o konuda kendi secimini yapabilir. Fakat kendi sehrin olmasi, hergun kendi evine gelmenin tadi ayri. Ben sicak bir eve geliyorum, yemek derdim, camasir yada utu derdim olmuyor. Bunaldimmi? Oturur konusurum annem, babam yada kardesimle. Hic zorluk cekmiyorsunuz. Hatta bazen makale yazarken babamin yardimi bile oluyor, her konuda yardimci oluyorlar.
Ama yurtta kalan arkadaslarim, dersten ciktiktan sonra ne yemek yiyecegiz derdine dusuyorlar. Bugun temizlik sirasi kimdeydi diye dusunuyorlar. Birde, ogrenci evlerine ugradiysaniz biliyorsunuzdur, inanilmaz derece pis oluyorlar.
Son olarak, birinci sinif diyip gecmeyin. Birinci gunden derslerinize iyi calisin. Ben birinci donem hukuka tam alisamadigim icin biraz affaladim, nasil calisacagimi, nasil makale yazacagimi bilmedim. Bana verilen ozgurlukle cok disarda takildim, Liverpoolda bilmedigim yerleri kesfettim, farkli ogrenci topluluklarina dahil oldum, yani anlayacaginiz bos zamanimda iyi calismadim. Makalelerimi son gunlere birakiyordum, sinavlarima gec calisiyordum. Tabi ikinci donemde aklim basima geldi. Bu notumu ikinci donemde duzeltmek icin cok calistim, snapchatimde ekli olanlar bilir bazen sabahin 5ine kadar ders calisiyordum. Eger birinci donemi daha iyi degerlendirseydim ikinci sinifta bukadar cok calismama gerek kalmazdi. Yani, ders calisin iste sonucta universiteyi ogrencilik yapmak icin okuyorsunuz.
Simdilik bukadar tavsiyem var. Ikinci sinifin sonunda o yila dair bir kac sey yazarim insallah.
Kalin saglicakla :) ....
Ilk once universitede okudugunuz bolume gercekten ilginiz olmasi lazim. Yoksa, basarili olamazsiniz. Yani, sinifi gecersiniz fakat bute kalma ihtimaliniz cok yuksek olur. Insan sevdigi birseyi yapinca motive oluyor, ve universitede kalin kalin kitaplar okuyorsunuz - bunlara ancak severseniz dayanabilirsiniz. Soyle bir ornek verebilirim;
Biz hukukun birinci sinifinda 79 kitap okuduk - sevmeseydim, istemeseydim, hayatta bir sayfasina bile tahammul edemezdim.
Idealleri olmali insanin, amaci, hayalleri. Cunku bunlar olmazsa basladiginizi bitirmeniz biraz zor olur. Bunalirsiniz, okudugunuzdan birsey anlayamazsiniz. Ben bazen kitap sayisindan korktugum icin yoruluyorum fakat hic bir zaman bikmiyorum cunku ogrenmek istiyorum, cunku bolumumu severek okuyorum.
Ikincisi, birinci sinif insanlari tanima senesidir. Bunu bir abim soylemistide ona kulak asmamistim, hakliymis. Birinci gunde edindiginiz arkadaslar birinci sinifin sonunda yaninizda bile olmuyor cogu zaman. Aslinda, universitede hakiki dost ve arkadas bulmakta biraz zordur cunku herkes aslinda birbirine rakip. Herkes ayni staja gitmeye calisiyor, yuksek puan almaya calisiyor, dereceye girmeye calisiyor. Boyle bir ortamda gercek arkadas bulmakta baya zordur. Siz siz olun, kimseye birinci sinifta baglanmayin guvenmeyin.
Ucuncusu, kendi sehrinde ve evinde okumanin rahatligini anlatamam. Deneyim kazanmak isteyen elbette baska sehirde gidip okusun, herkes o konuda kendi secimini yapabilir. Fakat kendi sehrin olmasi, hergun kendi evine gelmenin tadi ayri. Ben sicak bir eve geliyorum, yemek derdim, camasir yada utu derdim olmuyor. Bunaldimmi? Oturur konusurum annem, babam yada kardesimle. Hic zorluk cekmiyorsunuz. Hatta bazen makale yazarken babamin yardimi bile oluyor, her konuda yardimci oluyorlar.
Ama yurtta kalan arkadaslarim, dersten ciktiktan sonra ne yemek yiyecegiz derdine dusuyorlar. Bugun temizlik sirasi kimdeydi diye dusunuyorlar. Birde, ogrenci evlerine ugradiysaniz biliyorsunuzdur, inanilmaz derece pis oluyorlar.
Son olarak, birinci sinif diyip gecmeyin. Birinci gunden derslerinize iyi calisin. Ben birinci donem hukuka tam alisamadigim icin biraz affaladim, nasil calisacagimi, nasil makale yazacagimi bilmedim. Bana verilen ozgurlukle cok disarda takildim, Liverpoolda bilmedigim yerleri kesfettim, farkli ogrenci topluluklarina dahil oldum, yani anlayacaginiz bos zamanimda iyi calismadim. Makalelerimi son gunlere birakiyordum, sinavlarima gec calisiyordum. Tabi ikinci donemde aklim basima geldi. Bu notumu ikinci donemde duzeltmek icin cok calistim, snapchatimde ekli olanlar bilir bazen sabahin 5ine kadar ders calisiyordum. Eger birinci donemi daha iyi degerlendirseydim ikinci sinifta bukadar cok calismama gerek kalmazdi. Yani, ders calisin iste sonucta universiteyi ogrencilik yapmak icin okuyorsunuz.
Simdilik bukadar tavsiyem var. Ikinci sinifin sonunda o yila dair bir kac sey yazarim insallah.
Kalin saglicakla :) ....
Yorumlar
Yorum Gönder
Eleştiri, öneri, tavsiye ve genel yorumlarınızı bekliyorum : )
-Beyza